معرفی فیلم: سازمان دهنده، اثر ماریو مونیچلی

به نام خدا
معرفی فیلم
برنامه ریز، اثر ماریو مونیچلی ، محصول ایتالیا، ۱۹۶۳

The Organizer 1963

دیروز فیلم را دیدم. فیلم خوبی است، و معلوم است که از یک کارگردان درست و حسابی است. یک داستان حساب‌شده و منطقی دارد که مخاطب را سرگرم می‌کند. فضاسازی فیلم به حدی گویاست که مخاطب احساس می‌کند که وارد محیط شده ‌است. احساس می‌کند دارد در آن فضا، در میان کارگران زندگی می‌کند. و از همه مهم‌تر شخصیت‌پردازی فیلم (به جز موارد معدودی که خراب می‌شود) عالی است. مدیریت کردن این تعداد از شخصیت‌ها و نزدیک کردن و قابل لمس کردن آن‌ها برای مخاطب، و باورپذیر کردن آن‌ها، کاری نیست که هر کارگردانی از پس آن بر بیاید. به خاطر همین است که من گفتم از این فیلم می‌توان فهمید که چه کارگردان خوبی داشته است. ما در این فیلم با شخصیت‌های زیادی روبرو می‌شویم و همه‌شان را لمس می‌کنیم. هم شخصیت‌شان را و هم زندگی‌شان. انگار یک عمر با آنها زندگی کرده‌ایم. آن کارگر ساده سیسیلی (مصطفی) که بسیار عالی است، و خانواده او. آن پسری که در انتهای فیلم کشته می‌شود را باور می‌کنیم. آن معلم که در مدرسه برای کمک به کارگران پول جمع می‌کند. کارگران، سرکارگرها و... حتی بعضی شخصیت‌هایی که حضور کمی در فیلم دارند، اما به اندازه کافی شناخته می‌شوند. به همین خاطر شخصیت‌پردازی فیلم (جدا از داستان فکرشده و فضاسازی عالی فیلم) نقطه قوت اصلی آن محسوب می‌شود.

فیلم همزمان دو وجه تراژیک و کمیک دارد. چون داستان اساسا داستانی تلخ است، فیلم خودبه‌خود تراژدی است. این تراژدی، با کمدی‌هایی که کارگردان در موقعیت‌های مختلف می‌آفریند، تعدیل می‌شود. فیلم دائما بین این دو وجه تراژدی و کمدی در حال رفت و برگشت است. نه کمدی بیش از اندازه دارد که باعث شود مساله اصلی، یعنی فقر و استضعاف طبقه کارگر فراموش شود، نه تراژدی بیش از حد که ما را در غصه غرق کند و راه هر امیدی را ببندد. کارگردان هرکدام از وجوه کمدی و تراژدی را به اندازه به ما ارائه می‌دهد و مدیریت چنین کاری خودش مهارت می‌خواهد.

فیلم اعتراض را هم در حد و اندازه لازم نگه می‌دارد. قهرمانان فیلم ما، نه معترضانی خاموش و منفعل اند، که کاری از آن‌ها ساخته نباشد و هر ظلمی را بپذیرند، نه خشن و هرج و مرج طلب اند، که اعتراض را به بی‌قانونی و تخریب تبدیل کنند. بنابرین می‌بینیم که فیلم چگونه مرز انفعال و خشونت، و نیز مرز تراژدی و کمدی را می‌داند. اینکه نه از این طرف بام بیوفتیم، نه از آن طرف، خودش امتیازی است که خیلی از آثار دیگر، متاسفانه چنین ویژگی‌ای ندارند.
در نهایت به نظرم فیلم، گرچه بی‌عیب هم نیست، اما اولا می‌توان با آن سرگرم شد و لذت برد، و نیز می‌توان چیز‌های بسیاری آموخت. پایان.

 

لینک دانلود و تماشای آنلاین فیلم:

https://www.aparat.com/v/kKTWB

معرفی فیلم : زمین می‌لرزد | لوکینو ویسکونتی ، محصول ایتالیا 1948

 

معرفی فیلم : زمین می‌لرزد | لوکینو ویسکونتی ، محصول ایتالیا 1948

فیلم زمین می‌لرزد ، یکی از مهم‌ترین فیلم‌های نئورئالیسم ایتالیا است. آثار نئورئالیستی، چندتا ویژگی خاص دارن. مثلا به جای اجاره لوکیشن از استدیو، از مکان‌های واقعی استفاده می‌کنن. یا به جای استفاده از بازیگرای حرفه‌ای، از افراد معمولی یا به اصطلاح نابازیگر استفاده می‌کنن. عمده موضوعات نئورئالیست‌ها، فقر و مسائل اجتماعیه. داستان فیلم زمین می‌لرزد توی روستای تِرِزا ( سیسیل ایتالیا) اتفاق میوفته. بازیگرا همه از اهالی همون دهکده انتخاب شدن. داستان درباره ماهی‌گیرایی هست که زحمت زیادی می‌کشن، اما چون خودشون نمی‌تونن مستقیما صیدشون رو به شهر ببرن و بفروشن، مجبورن اون رو به قیمت خیلی ارزون‌تر به واسطه‌ها بفروشن و واسطه‌ها بدون هیچ تلاشی از دست‌رنج اونا پولدار میشن. با وجود استفاده از نابازیگرها، اما فیلم خیلی دقیق و حرفه‌ای به نظر میاد، طوری که بدون خواندن نوشته‌های اول فیلم، به سختی باور می‌کنیم بازیگرا همون ماهی‌گیرای دهکده هستن. فیلم فضاسازی، داستان و شخصیت‌پردازی بسیار دقیقی داره که کمتر میشه نمونه‌اش رو پیدا کرد. دوازده سال بعد، ویسکونتی با فیلم روکو و برادرانش، سعی کرد دوباره سراغ ایده‌هاش درباره مردم فقیر بره، ولی نتونست فیلمی به قوت و انسجام زمین می‌لرزد بسازه، طوری که در روکو و برادرانش با یه فیلم سردرگم و آشفته طرف هستیم.

لینک تماشای فیلم با زیرنویس فارسی هماهنگ:

https://www.aparat.com/v/X9IQL

چرا خوشه‌های خشم مهم است؟

 

چرا خوشه‌های خشم مهم است؟

بازنشر یادداشت روز دوشنبه، ۱۴ بهمن ۹۸

بگذریم از کارگردانی خوب، فیلمنامه قوی و بازی های درخشان اثر، اما خوشه های خشم ویژگی های خاصی دارد که به جرات می توان گفت در کمتر اثر سینمایی یافت می شود.

1-نخست آنکه فیلم در مورد انسان هایی ساده است، اما بسیار عمیق. شاید تعبیر سهل و ممتنع در اینجا درست باشد. فیلم زندگی انسان هایی افسانه ای، اتفاقات عجیب و غریب و نیست، اما به شدت تاثیر گذار است.

2-فیلم برخلاف سنت غالب آثار هالیوودی خانواده محور است، خانواده ای سنتی که به شدت دقیق تصویر شده است، به خصوص شخصیت مادر، که با بازی خوب و هدایت کارگردان به نقطه قوت و حتی به نظرم به محور فیلم تبدیل شده است.

3-فیلم لحن مستند بسیار عجیبی دارد که شاید هیچ جای دیگری وجود نداشته باشد. فیلم برداری عالی گِرِگ تولند و مجددا هدایت دقیق کارگردان، که به فضاسازی استثنایی در این فیلم بدل شده و استفاده درست از تکنیک های اکسپرسیونیستی، در مجموع اثر شگرفی آفریده است.

4-فیلم از نمونه های به شدت موفق اقتباس سینمایی است. رمان موفق جان اشتاین بِک در ۱۹۳۹ با محوریت بحران اقتصادی دهه ۱۹۳۰ آمریکا، به روایت این بحران می پردازد. اما مشکل رمان این است که تصویر سیاه و تلخی از جامعه می دهد. جان فورد استادانه، خط اصلی داستان را حفظ می کند، اما به جای نمایش سیاهی وضعیت اقتصادی، روی روایت شخصیت های فداکار و پاک و به تعبیری شخصیت های سفید فیلم تمرکز می کند، شخصیت هایی که بی عیب و نقص نیستند، اما علی رغم سیاهی محیط جامعه، در سیاهی فرو نمی روند و بر سیاهی غالب می شوند. این که سیاهی را نشان بدهیم، اما در سیاهی فرو نرویم، و نشان بدهیم که راه برون رفتی از دل سیاهی هست. راهی که با همین آدم های عادی قرار است طی شود، این شاهکار فورد است. قرار نیست ما به حال شخصیت های فیلم دل بسوزانیم یا ترحم کنیم، قرار است از آنها یاد بگیریم. یاد بگیریم چگونه می شود در دل سیاهی بود، ولی در آن غرق نشد.

5-در نهایت به نظرم فیلم از نمونه های عالی چیزی است که امروز در ایران ما سینمای اجتماعی تعبیر می شود، فیلمی که قهرمان محور است، قهرمانش را از دل مردمان عادی بیرون می کشد، همانطور که گفتم سیاهی را نشان می دهد، اما در سیاهی فرو نمی رود و این همه درس های بسیاری دارد برای فیلم سازان امروز ما که ادعای ساخت فیلم اجتماعی دارند، چه آنچه در ایران باب شده را اصلا نمی توان سینمای اجتماعی نامید.

 

تماشای فیلم خوشه‌های خشم:

https://www.aparat.com/v/r7kU6

معرفی فیلم : دره من چه‌سرسبز بود | جان فورد ، محصول آمریکا 1941

 

می‌دونم که فیلم‌های کلاسیک، امروز طرفدار کمتری داره، اما دیدن این فیلم‌ها برای کسی که می‌خواد با سینما مانوس بشه، قطعا لازمه. پس لابه‌لای مطالب، سعی می‌کنم چند فیلم کلاسیک خوب هم معرفی کنم. جان فورد پس از دو فیلمی که درباره فقر و بحران اقتصادی ساخت ( جاده تنباکو و خوشه‌های خشم ) دست به کار ساخت دره من چه سرسبز بود، شد. فیلمی که امروز می‌تونیم اون رو یکی از بهترین آثار فورد، و یکی از مهم‌ترین کلاسیک‌های تاریخ سینما به حساب بیاریم. فیلمی که تا همین امروز عیار سنجش دیگر فیلم‌ها محسوب میشه. مثل اکثر آثار فورد، مساله اصلی فیلم، خانواده است. این‌بار خانواده‌ای که در دوران بحران اقتصادی ، با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کنه. درواقع برای فورد، فقر به‌خودی‌خود، مساله نیست، بلکه تاثیری که می‌تونه روی آدم‌ها، روی خانواده و روی روابط اجتماعی بزاره مهمه. کارگران معدنی که با ذوق و شوق کار می‌کنن، و یه زندگی شاد رو می‌گذرونن، اما طمع بورژوازی (کاهش دست‌مزدها و اخراج تدریجی کارگران ) زندگی اونها را تا مرز فروپاشی می‌بره. فیلم تجدید خاطره‌ای با جهانِ سنتیِ جان فوردِ ایرلندی هم هست. تجدید خاطره‌ای که قرار نیست ما رو منفعل کنه، بلکه باعث میشه ضمن احترام به سنت‌های گذشته، مسیر آینده رو جست‌وجو کنیم.

 

تماشای فیلم دره من چه سرسبز بود:

https://www.aparat.com/v/Pd2Sk

معرفی فیلم : نیاز | علی‌رضا داوودنژاد محصول ایران ۱۳۷۱

سلام به همگی. امیدوارم حالتون خوب باشه. نیمه شعبان رو هم به همتون تبریک میگم. فیلم نیاز رو دیروز دیدم. قبل از دیدن فیلم ، تعریف های زیادی ازش شنیده بودم. باید بگم که لیاقتش رو داشت. نیاز، یه فیلم ساده است، و به شدت ساده. یه قصه یه خطی، البته با پرداخت درست داره و یه شخصیت ساده شهرستانی. یه نوجوون که تو تهران دنبال کار می گرده. در عین این سادگی، اما یه نکته مهم وجود داره: ما تو این فیلم با یه شخصیت واقعی و قابل باور روبرو هستیم. درکل شخصیت های واقعی توی سینما ، به این سادگی بوجود نمیان. میشه این مساله رو معادل سهل و ممتنع دونست. فیلم های به ظاهر ساده، اما درست و واقعی، پیچیدگی های زیادی پشت سادگی ظاهری شون دارن، و در کل آثار هنری بزرگ، آثار به ظاهر ساده ای هستن که پیچیدگی رو پشت سر گذاشتن و به سادگی رسیدن. هرچند به نظر میاد که شخصیت های منفی فیلم، کمی ضعیف هستن. در کل به نظرم فیلم نیاز، فیلمیه که امروز، نیاز بیشتری بهش حس میشه، و گذر زمان نه فقط باعث کهنه شدن اون نشده، بلکه حتی به نظرم تازه تر شده. فیلمی درباره فقر شرافت مندانه‌ی قهرمان کوچک، اما فداکار فیلم.


لینک تماشای فیلم نیاز:
https://www.aparat.com/v/uh1i7

پی‌نوشت: متاسفانه نسخه باکیفیت بالای فیلم رو در سرویس فیلیمو و سرویس های مشابه پیدا نکردم، به همین خاطر نسخه ضبط شده از صداوسیما رو گذاشتم.

معرفی فیلم : دله‌دزدهای فروشگاه | هیزوکارو کورئیدا . محصول ژاپن ۲۰۱۸

دله‌دزدهای فروشگاه، نمونه خوب یه فیلم حاشیه شهریه. معمولا حاشیه‌نشین‌ها هیچوقت جلوه خاصی توی سینما نداشتن. این فیلم لااقل برای خود من این نکته رو داشت که از حاشیه‌نشین‌ها هم میشه هنر آفرید. کورئیدا، کارگردان فیلم، مستندساز هم بوده و همین باعث شده فیلم انقدر با جزییات ساخته بشه که شما احساس میکنی داری فیلم مستند می‌بینی، نه داستانی. علاوه بر فضاسازی دقیق، بازی‌های قوی بازیگراها، این احساس رو تقویت میکنه. در مجموع دله‌دزدهای فروشگاه، یه فیلم با موضوع خانواده است که تاثیر حاشیه نشینی تو جوامع صنعتی رو بر خانواده نشون میده. این مساله تو کشورهای غیرصنعتی میتونه ابعاد دیگه ای داشته باشه، در عین حال فیلم نکات خوبی برای ما هم داره. پایان.

 

لینک تماشا و دانلود فیلم:

https://www.aparat.com/v/P0QXm

معرفی فیلم : من، دنیل بلیک | اثر کن لوچ محصول ۲۰۱۶

فیلم رو چند وقت پیش دیدم و لذت بردم. فیلم خوبیه. کارگردان دقت نظر خاصی تو فیلم به کار برده. بیشتر از داستان و فضاسازی، شخصیت پردازی موفق فیلم جلوه می کنه و همه شخصیت های اصلی و فرعی فیلم به خوبی پرداخت شدن. موضوعش درباره مسائل کارگری هست و بروکراسی یا به اصطلاح کاغذبازی و حقی که از طبقات محروم گرفته شده. کارگردان فیلم (کن لوچ)، تجربه زیادی تو این جور موضوعات داره و تقریبا میشه گفت به همین موضوع معروفه. کن لوچ حدود پنج دهه سابقه فعالیت هنری داره، و موضوعاتی مثل کار، کارگر ، استعمار ، ظلم و موضوعات اجتماعی ، همیشه مضمون آثارش بوده. همین تجربه باعث شده، فیلم در عین سادگی، اما خیلی دقیق باشه و کمتر فیلمی بتونه مثل اون شخصیت هایی مثل دنیل بلیک ارائه کنه که از همون شروع فیلم، مخاطب باهاش همذات پنداری میکنه. پایان.

 

لینک دانلود و تماشای فیلم:

https://www.aparat.com/v/pbj3c

معرفی فیلم : تصادف (برخورد) اثر پل هگیس

فیلم تصادف ظاهرا یک فیلم ضد نژادپرستی است. اما به نظرم فیلم حرف های بیشتری برای گفتن دارد. یکی از مسائل رایج در هنر و سینما این است که افراد طبقه، نژاد، مذهب و آیینی که به آن تعلق دارند را نمایندگی می کنند. همین امر موجب می شود که ما افراد را، بر اساس طبقه، نژاد، قومیت و مذهبی که به آن تعلق دارند مورد ارزیابی قرار دهیم، نه بر اساس آنچه واقعا خود او هست. درحالی که آزادی و اختیار انسان در انتخاب رفتار و روشی، متضاد با آیینی که به آن تعلق دارند، غالبا انکار می شود. نیز این حقیقت غیر قابل انکار است‌ که فرد‌ هنگام تولد اختیاری در انتخاب طبقه اجتماعی، نژاد و آیین خود ندارد، و بعدها ممکن است عقاید خود را تغییر دهد، درحالی که همچنان متعلق به آن طبقه و نژاد و مذهب شناخته شود. اگرچه کلی نگری در علوم اجتماعی چنانچه عرض شد، باطل است، اما همچنان قضاوت بسیاری از افراد بر مبنای کلیت گرایی صورت می گیرد. فیلم به ما نشان می دهد هر فردی از هر نژاد و طبقه ای که باشد، اما در درون خود، انسان است، و حتی اگر شرور باشد، در درون خود واجد نیروهای خیر است. تنها با نزدیک شدن به درون فرد است که می توان او را شناخت و نیروهای خیر نهفته او را بیدار کرد، نه با شناخت طبقه و نه نژاد او. از این جهت به نظرم فیلم تصادف، یکی از بهترین فیلم های بیست سال اخیر تاریخ سینما است. پایان.

تماشای آنلاین و دانلود فیلم از لینک زیر:

https://www.aparat.com/v/6u1KM