معرفی فیلم دادگاه شیکاگو هفت

به نام خدا

معرفی فیلم دادگاه شیکاگو ۷ ، اثر آرون سورکین، محصول آمریکا، ۲۰۲۰

The Trial of the Chicago 7 (2020)

فیلم دو جنبه اعتراض را بررسی می کند: اولی جنبه عقلانی و منطقی اعتراض، و دوم جنبه احساسی و هیجانی، که اعتراض را به شورش و هرج ‌و ‌مرج تبدیل می کند. هرچند کارگردان طرفدار عقل و منطق است نه هرج و مرج و خشونت، اما جنبه های احساسی، عاطفی و هیجانی قهرمانانش را کتمان نمی کند. برخلاف جوکر (۲۰۱۹) که جنبه عقلانی را عملا کنار گذاشته بود، و جز هرج و مرج طلبی بی هدف، راه حلی برای ارائه نداشت. این فیلم نسبت به جوکر، چند پله جلوتر است: اولا به این دلیل که ضمن نمایش جنبه هیجانی معترضین، اما در نهایت طرفدار هرج و مرج نیست. و دلیل دوم اینکه دادگاه شیکاگو ۷ اثر سینمایی تری است. هرچند فیلم براساس یک داستان واقعی ساخته شده، اما خوب سینمایی شده و فیلمنامه آغاز، میانه و پایان نسبتا خوبی دارد. به غیر از بعضی نقش ها که در حد تیپ باقی می مانند و شخصیت نمی شوند، شخصیت پردازی ها خوب و بازی ها قوی اند.

دادگاه شیکاگو ۷، روایت محاکمه ۷ نفر است. این ۷ نفر سردسته معترضینی بودند که به ادامه حضور نظامی آمریکا در ویتنام اعتراض داشتند و حالا بایستی محاکمه می شدند. شخصیت پردازی این ۷ نفر کار اصلی ای است که آرون سورکین (کارگردان و فیلمنامه نویس) انجام داده. ۷ نفر که بر سر هدفی توافق دارند، اما تمایزات شخصیتی آنها حفظ می شود. این ۷ نفر طیفی از منطق تا هیجان، و از اعتراض تا شورش اند. بین آنها، من با دیویس (با بازی الکس شارپ) بیشتر همذات پنداری میکنم. شاید چون او بیشتر به جنبه عقلانی و منطقی اعتراض تکیه داشت و همیشه نگران بروز خشونت بود. یا شاید به این علت که جنبه احساسی و هیجانی اعتراض در او به شکل ترس ظهور می کرد و نه عصیان. نمی دانم، شاید.

صحنه پایانی دادگاه (قرائت نام کشته شدگان جنگ ویتنام و ادای احترام به آنان) تاثیرگذار بود و خوشبختانه این صحنه آخر به عنوان یکی از مهم ترین صحنه ها خیلی خوب و سینمایی اجرا شد. دعوت می کنم فیلم دادگاه شیکاگو ۷ را با هم ببینیم. قصه ۷ شورشی که نمی توانستند با کشته شدن بی دلیل آدم ها کنار بیایند. پایان.